Tα δάκρυα στάζαν απ΄τα μαλλιά μέχρι που έγιναν μαύρος πάγος.
Και με το χάδι μετάξι στο πηγάδι του πρώτου φιλιού.
Έπεσες κι έμεινες εκεί χωρίς σώμα, μόνο κάτι νευρικές απολήξεις ερώτων.
Το πρόσωπό σου κάτω από ξερά πλατανόφυλλα μου έλεγε,
πως είναι να ξεχνιέσαι σε έναν κήπο,
πως είναι η αγκαλιά των λιονταριών και των αγαλμάτων.
(Μέλια Πουρή)
Και με το χάδι μετάξι στο πηγάδι του πρώτου φιλιού.
Έπεσες κι έμεινες εκεί χωρίς σώμα, μόνο κάτι νευρικές απολήξεις ερώτων.
Το πρόσωπό σου κάτω από ξερά πλατανόφυλλα μου έλεγε,
πως είναι να ξεχνιέσαι σε έναν κήπο,
πως είναι η αγκαλιά των λιονταριών και των αγαλμάτων.
(Μέλια Πουρή)
