Ο χορός ξεκίνησε...

Ο χορός ξεκίνησε στις δίνες των πελμάτων τους,
τα οποία αιωρούνταν στα βότσαλα μιας ανύπαρκτης παραλίας,
ενώ οι θεατές δημιούργησαν κύματα συναισθημάτων
βοηθώντας τα λουλούδια να φυτρώσουν.
Και τα γέλια και οι χαρές δε χάθηκαν
μόνο έγιναν ήχοι που θα μας συντροφεύουν
στης μοναξιάς τα καταφύγια.

 

Ακούμπησε...

Ακούμπησε το κεφάλι της στη γωνία του τοίχου
και ξάφνου η απόσταση μεταξύ έναστρου ουρανού και αυτού,
σταμάτησε να ανακόπτει τη λαχτάρα
να περπατήσουν μαζί στην ανυπαρξία του χρόνου,
όταν τα ρολόγια αρχίζουν και διαλύονται.

Χαιρετισμός

Θεριό

Περπατώ και γίνομαι αλλόκοτο θεριό.
Και τα χέρια εξωθούν τον ίμερο στον ουρανό
δείχνοντας τη διαδρομή των κλωναριών μέσα από το σώμα.
Και η αδιαφορία θα γίνει φούντωμα τρανταχτερό
στις σκέψεις που δεν έχουν τελείωμα.

 

Μετά την συνάντηση...

Μετά την συνάντηση οι σκέψεις είχανε σταθεί όλες στις ωμοπλάτες
και σε τράβαγαν στο δρομολόγιο κόκκυγας - ουρανός.
Για να το κρύψεις σκύβεις το κεφάλι και κρατάς το φόρεμα
μα τα μαλλιά σου τρέμουν λες και σε κάρφωσε φιλί ανάποδα.
Κρατάς κλαδιά αγιόκλημα που ανθίζουν μέσα στην κοιλιά σου
και οι ντροπές ευωδιάζουν κανέλλα.
Τεντωμένα αυτιά και συγκρατείς το σαγόνι να μην ορμήξει και σου φύγει το αμετανόητο.
(Μέλια Πουρή)

 

Tα δάκρυα στάζαν...

Tα δάκρυα στάζαν απ΄τα μαλλιά μέχρι που έγιναν μαύρος πάγος.
Και με το χάδι μετάξι στο πηγάδι του πρώτου φιλιού.
Έπεσες κι έμεινες εκεί χωρίς σώμα, μόνο κάτι νευρικές απολήξεις ερώτων.
Το πρόσωπό σου κάτω από ξερά πλατανόφυλλα μου έλεγε,
πως είναι να ξεχνιέσαι σε έναν κήπο,
πως είναι η αγκαλιά των λιονταριών και των αγαλμάτων.
(Μέλια Πουρή)

 

Ω το τανγκό...

ω το τανγκό του πολέμου με αρμονικές κινήσεις,
χάδια και παρολίγον φιλιά,
χέρια ενωμένα,
σώματα δεμένα με κλωστές
που απο παλιά μπλέχτηκαν στα κλαδιά του πόθου.
Με βρίσκεις στο ταξίδι,
κι ο πόλεμος είναι μέσα μας ακόμα
και στις χειρότερες τρυφερότητες που μας φαίνονται ακίνητες.
(Μέλια)

 

Βασιλικός,
θυμάρι,
αλισφακιά,
νυχτερινό μπανάκι,
ο σείριος,
ένα φεγγάρι
και ένα κύμα.